sábado, agosto 20, 2005
Bo xeito de comezares...
¶ 17:55 
A verdade e que este non é o mellor dia para comezares unha bitácora. Cando estou anoxado non me concentro e e teño o malo costume de descarregar a miña carraxe cando escrevo.
Non é só por a calor que vai, insoportavel, e que non teño ánimos para estudar o que realmente preciso. Ou que estea a ter algúns problemas coa miña nova instalazón do Ubuntu (A verdade é que é unha maravilla de sistema, pero ten algúns erros que non fan mais que amolarme). A cuestión é que hoxe, unha vez mais, decátome de pouco respecto que ten a xente para cos demais e o moito que enganan a aparenzas.
Non é só por a calor que vai, insoportavel, e que non teño ánimos para estudar o que realmente preciso. Ou que estea a ter algúns problemas coa miña nova instalazón do Ubuntu (A verdade é que é unha maravilla de sistema, pero ten algúns erros que non fan mais que amolarme). A cuestión é que hoxe, unha vez mais, decátome de pouco respecto que ten a xente para cos demais e o moito que enganan a aparenzas.
Poñédevos en situazón: Salón do Comic da Corunha Viñetas desde o Atlántico quedei ás doze cun amigo para ires recoller sinaturas e debuxos dos autores invitados. Eu tiña interese en só dous: Enrique Breccia e Mark Buckingham . O primeiro por toda a sua carreira, pero mais que nada por a sua obra mestra (ao meu ver) "Lovercraft"; e o segundo principalmente por a sua colaborazón en Dr. Strange. Como semellaba que o que mais quenda levaba era Breccia puxémonos os dous na sua, Buckingham podería agardar. Comezamos a falares coa xente da quenda sobre a exposizón, a obra dos autores. Vamos, o normal.
Pasado un tempo decatámonos de que a quenda non avanzaba ren. A razón era que Breccia adicaba moito tempo a cada debuxo, facendo verdadeiras maravillas. Ainda que éramos os derradeiros non nos preocupamos por o tempo. Nesto que un velliño, cunha libreta-cartafol nas mans pregúntanos se somos os últimos. Colócase ao noso carón, que non detrás, e alí queda. Neso chegou mais xente á quenda e xusto detrás nosa púxose unha rapaza coñecida, puxémonos a falares. Pois ben, cando nos decatamos o velliño puxérase diante nosa como se tal cousa. Ficámos uns intres apampados co papo que tiña o home, e cando imos decirlle algó o tipiño xa está a falar con Breccia (semellan dan mesma quinta) e a pasarlle mais e mais follas para que asine e asine e debuxe. Nós bufando coma demos, e protestando coa xente da ringleira e el coma se non fora cousa sua. O tipiño remata e ponse na quenda de Buckingham, xusto ao carón da nosa.
Ben, Breccia moi amavel fírmanos os libros, faime un debuxo incredivel no "Lovercraft" (Teño que escanealo e colgalo aquí) y danos un pouco de conversa. Pero rematamos rápido por non amolar aos demais que están a agardar. O meu amigo marcha a conseguir algo de Purita Pérez para a sua moza e eu póñome a agardar na de Buckingham. Xa era moi tarde, cousa das duas, e os da organizazón veñen cara nos e pregunta quen está na quenda. E salta o vello e dí que el é o último! Xa temos que saltar os outros tres e dicir que nós tamén estamos a agardar! Fechan a cousa en mi e din que procuremos pedir cousas sinxelas. Podédevos imaxinar que o vello fixo o mesmo que con Breccia, pediu moitas sinaturas e dous debuxos, e como o tipo non era quen de dicir que non alí se pasa un cuarto de hora. O vello marcha cun sorriso nos beizos e un debuxo de Estela Prateada enorme. Vaime tocar e... chega o da organizazón e di que teñen que fechar... .
Buckingham protesta, semella bo tipo, e di que non lle importa ficar un chisco mais, pero insistenlle en que xa é moi tarde e que teñen unha comida oficial e lévano case no ár. De moi bo rollo párase un intre con nos e pídenos perdón, co pouco que sabe de castelán, pero que non pode facer ren.
Agora está claro porque estou de mala hostia, ¿Non si? Brrrrr... vello do carallo....
Pasado un tempo decatámonos de que a quenda non avanzaba ren. A razón era que Breccia adicaba moito tempo a cada debuxo, facendo verdadeiras maravillas. Ainda que éramos os derradeiros non nos preocupamos por o tempo. Nesto que un velliño, cunha libreta-cartafol nas mans pregúntanos se somos os últimos. Colócase ao noso carón, que non detrás, e alí queda. Neso chegou mais xente á quenda e xusto detrás nosa púxose unha rapaza coñecida, puxémonos a falares. Pois ben, cando nos decatamos o velliño puxérase diante nosa como se tal cousa. Ficámos uns intres apampados co papo que tiña o home, e cando imos decirlle algó o tipiño xa está a falar con Breccia (semellan dan mesma quinta) e a pasarlle mais e mais follas para que asine e asine e debuxe. Nós bufando coma demos, e protestando coa xente da ringleira e el coma se non fora cousa sua. O tipiño remata e ponse na quenda de Buckingham, xusto ao carón da nosa.
Ben, Breccia moi amavel fírmanos os libros, faime un debuxo incredivel no "Lovercraft" (Teño que escanealo e colgalo aquí) y danos un pouco de conversa. Pero rematamos rápido por non amolar aos demais que están a agardar. O meu amigo marcha a conseguir algo de Purita Pérez para a sua moza e eu póñome a agardar na de Buckingham. Xa era moi tarde, cousa das duas, e os da organizazón veñen cara nos e pregunta quen está na quenda. E salta o vello e dí que el é o último! Xa temos que saltar os outros tres e dicir que nós tamén estamos a agardar! Fechan a cousa en mi e din que procuremos pedir cousas sinxelas. Podédevos imaxinar que o vello fixo o mesmo que con Breccia, pediu moitas sinaturas e dous debuxos, e como o tipo non era quen de dicir que non alí se pasa un cuarto de hora. O vello marcha cun sorriso nos beizos e un debuxo de Estela Prateada enorme. Vaime tocar e... chega o da organizazón e di que teñen que fechar... .
Buckingham protesta, semella bo tipo, e di que non lle importa ficar un chisco mais, pero insistenlle en que xa é moi tarde e que teñen unha comida oficial e lévano case no ár. De moi bo rollo párase un intre con nos e pídenos perdón, co pouco que sabe de castelán, pero que non pode facer ren.
Agora está claro porque estou de mala hostia, ¿Non si? Brrrrr... vello do carallo....
